เรื่องข้างหอ

            ปัจจุบันมีนักศึกษาจำนวนมากมาจากต่างจังหวัด  จึงตัองมาอยู่หอรอบ ๆ มหาวิทยาลัย  ทำให้ผู้ปกครองมีความเป็นห่วง  เพราะย่านหอพักรอบ ๆ มหาวิทยาลัยเต็มไปด้วยแหล่งบันเทิง  อบายมุข  ไม่ว่าจะเป็น  ผับ  ร้านเหล้า  ร้านอินเตอร์เน็ต  โต๊ะสนุ๊ก  ซึ่งลูกค้าที่เข้าใช้บริการส่วนใหญ่ก็จะเป็นนักศึกษาทั้งนั้น

หอพักนักศึกษามีทั้งหอพักภายในมหาวิทยาลัยและหอพักนอก  ซึ่งเป็นตัวเลือกให้กับนักศึกษาที่มาจากต่างจังหวัด  การใช้ชีวิตอยู่หอพักเป็นเหมือนการเริ่มต้นการใช้ชีวิตตามลำพัง  ห่างจากพ่อ-แม่  ต้องจัดการระเบียบตัวเองทุกอย่าง  อย่างที่รู้ ๆ กันอยู่แล้วว่า ย่านมหาวิทยาลัยนั้นมีสิ่งยั่วยุมากมาย  ภาพลักษณ์ของนักศึกษาที่อยู่หอเลยถูกมองไม่ค่อยดีนัก  แต่ชีวิตของเด็กหอก็มีหลายแง่มุม  เราจะไปมองเหมารวมหมดไม่ได้  นักศึกษาที่อยู่หอในส่วนใหญ่จะเป็นนักศึกษาใหม่ที่ยังไม่รู้จักใคร  ไม่มีเพื่อน  ต้องการที่จะเข้าไปหาเพื่อนใหม่  และมีความคิดว่าการอยู่หอในมีความสะดวกต่อการไปเรียนให้ทันเวลา  หอในนั้นจะมีการแยกหอพักระหว่างชาย-หญิง  มีกฎระเบียบบังคับ  มีการกำหนดเวลาเข้า-ออก  ห้ามทำอย่างนั้นห้ามทำอย่างนี้  ซึ่งบางคนไม่ชอบการมีกรอบบังคับ  จึงทำให้เด็กบางคนเลือกที่จะอยู่หอนอกมากกว่า

แต่การเลือกใช้ชีวิตที่อยากมีอิสระของเด็กหอนอกนั้นได้ถูกล้อมรอบไปด้วยสิ่งยั่วยุมากมาย  มีสภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อการจะทำอะไรก็ได้ตามใจต้องการ  หอพักนอกส่วนใหญ่จะไม่มีการแบ่งแยกชาย-หญิงเหมือนอย่างหอใน  ทำให้เราได้เห็นว่า คู่รักนักศึกษาส่วนใหญ่นั้นอยู่ห้องเดียวกัน  นั่นเป็นการใช้ชีวิตที่ผิดไปจากประเพณีไทย  นักศึกษาบางคนบางกลุ่มบ้างก็ชวนกันไปกินเหล้าตอนดึก ๆ  บ้างก็ชวนกันไปเล่นเกมส์  ไม่ได้มีเวลาพักผ่อนเลยหลังที่ได้เหนื่อยจากการเรียนหรือทำกิจกรรมในมหาวิทยาลัย  พอถึงช่วงเช้าได้เวลาไปเรียนก็จะไปไม่ไหว  ทำให้เสียการเรียน  ปัญหาเหล่านี้เป็นปัญหาที่ควรจะแก้ไข  แต่สำหรับนักศึกษากับมีมุมมองปัญหาเหล่านี้ว่า  “มันเป็นเรื่องปกติของชีวิตวัยรุ่นอยู่แล้ว ใคร ๆ เขาก็เป็นกัน”     “แหม๋..นิด ๆ หน่อย ๆ  คนเรามีสังคมมีเพื่อน  เพื่อนชวนไปกินจะไปขัดได้ยังไง”  “ก็คนรักกัน  เป็นแฟนกัน  อยู่ด้วยกันไม่เห็นจะแปลกตรงไหนเลย  แถมประหยัดอีกด้วย”  คุณได้ฟังคำพูดเหล่านี้แล้วคุณมีความรู้สึกอย่างไร?  คำพูดเหล่านี้ได้ออกมาจากความคิดของเด็กไทยสมัยใหม่ที่จะต้องเติบโตไปเป็นผู้ใหญ่ในวันข้างหน้า

ปัญหาเหล่านี้เป็นปัญหาที่เกิดขึ้นในสังคมไทยมานานจนทุกคนมองข้ามไป  เป็นเรื่องยากที่จะมีใคร หรือหน่วยงานใดเข้าไปแก้ไขได้  ทางเดียวที่จะสามารถแก้ไขปัญหาเหล่านี้ได้ คือ การแก้ที่ตัวนักศึกษาที่อยู่หอพัก  ถ้านักศึกษาทุกคนรู้จักมีความรับผิดชอบต่อหน้าที่  รู้จักนึกถึงพ่อ-แม่ ที่ตั้งใจส่งให้เราเรียน  และที่สำคัญที่สุด คือ นึกถึงตัวเอง  รู้จักรักตัวเองให้เป็นก่อนที่จะไปรักคนอื่น